Hoyratlar türedi gönül bahçemde
Kopardılar gonca, gülümü benim
Gayrı güvenemez oldum bu demde
Kimseler tutmadı, elimi benim
Gam doldu yüreğim deva bulmadı
Yaşardı gözlerim gören olmadı
Şu yalan dünyada yüzüm gülmedi
Kimse anlamadı, halımı benim
Hal bilmeyen dostlar yaktı canımı
Kime güvendiysem içti kanımı
Çaresizlik sardı dört bir yanımı
Yokuşa sürdüler, yolumu benim
Kul Oktay’ım der ki karadır bahtım
Yardan uzak kaldım tutmadı ahtım
Hicranla yıkıldı şu gönül tahtım
Yaş iken kırdılar, dalımı benim
11.08.2023
Oktay İlcekKayıt Tarihi : 11.8.2023 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!