Körkütük sarhoş bir yalnızlık,
hoyrat,kaba ellerindeki dağınık yürekleri bırakır
kentin eğri çizgili, yalpalayan sokaklarına.
Sokak lambalarının loş ışıkları altında,
fırtınalı bir hayatın dalgalı saçlarında
toplandığını zannettiği hüzünlerden kurtulduğunu düşünen,
sıfır numara traşlı,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta