Hoyrat Rüzgâr Kırdı Mı Dallarını Şiiri - ...

.Hüzünlü duygular yalnızca dizeleri süslesin.
Yüreğiniz dert görmesin.
Saygı ve sevgi ile kalın.

Ne yazık, yıkılmaz sandığımız çınarlar da yıkılmaya mahkumdur zaman içinde.En yıkıcı darbe dosttan, sevdiğinden gelendir. Ele, el der aldırmaz insan. Direnir. Kalır ayakta. En sevilenlerden gelenler yıkıp devirir kökünden.İşte o zaman en öldürücü darbeyi almıştır işte. Gayrısı hiç önemli değil.İlla da hoyrat rüzgarlar gerekmez, bazen suskunluk, hoyrat rüzgarlardan da beter kırar kolunu kanadını. Söker köklerini topraktan, insan denen o koca çınarın. İşte o zaman kahreder, kırılmayı yeğler....
.
Kutluyorum değerli şiirinizi ve sizi Metanet hanımcığım.Nicelerine...sevgimle.

Metanet Yazıcı; şiirlerindeki toplumsal değerlerle de bizlerle olur.Yazarımızın şiir yazma başarılarını çok beğenirim. Manevi kudretiyle de şiirleri yaratır.Çok anlamlı bir şiir.Şair; verdiği mesajla çok şeyleri anlatıyor. kutluyorum.tam puan +ant. saygılarımla.

ömür bir rüzgar esintisi gibi yılların ne çabuk geçtiği anlaşılmıyor yıllar sonra hayatınbaharı hissedilmiyor paapatyalar eskisi gibi açmıyor hep solgın kalıyor kutlarım m.yazıcı

.okuyanın yüreğine zarif bir sızı bırakıyor şiiriniz. Üstadem kutlarım, emeğinize, gönlünüze sağlık.

Böyledir işte kocaman çınarın serzenişinde bile,hadi ben anladığım gibi yazayım,çok haklı bir siteminde bile bir asalet farkı,böyledir işte...

Bir insan içi kan ağlarken,gözlerinden bir volkan patlaması gibi yaşlar süzülürken ve hatta kendine yapılan yanlış için,hemen hemen tüm hayatını yeninden gözden geçirirken,sırf kendine yanlış yapan o dostu,aman incinmesin kırılmasın,o beni kırdı ama,en azından ben onu incitmeyeyim diyerek,tabir-i caizse -yumruğunu kendi dersine vurarak-ona böyle bir muhetşem bir şiir eşliğinde,sitemler edivermiş.


Çınar değildir aslında asıl mesele,asıl mesele,o yürekler acısı -dil yarelerinii-kaldıramama halidir,değerli şairemiz Metanet hanımın,çırpınışları.

Öyle ya,belkide en yakın dostu incitmiştir onu,kimbilir,ötelemiştir onun en naif duygularını ötelemiş ve hatta ötekileştirniştir,yoksa Metanet hanım,hiç kimseye ne böyle sitem eder.nede vahlar çeker,gidenin arkasından.

Bakın böbürlenme ey rüzgar diyor Metanet hanım,seninde elbette bir koca dağ alacak sesini nefesini,yani elbet bir gün sende alacaksın bu hayttan payını,belki ben buna sevinemeyeceğim amma,sende alcaksın bu hayttan,bu insalardan nasibini,demek isteyerek,adeta o kişiyi ALLAHA havale ediyor.

Bundan sonra,sen benden özür dilesen ne olur,dilemesen ne olur,diyerek Metanet hanım,onu affetmek için tüm yolların kapandığını beyan ediyor adeta,

Anladık bizlerde.artık hiçbir şey eskisi gibi olamayacak amma,unutmayın Metanet hanım,kazara bir sapan taşı bir altın kaseye değse,ne değerden düşer kase,ne değeri artar taşın,varsın gerisini sizi üzenler düşünsün.


Şunu açık yüreklilikle söylüyorumki,Metanet hanım,sizin kahrınızda güzel siteminizde güzel,burda bile çok güzel mesajlar var bizlere adeta ders niteliğinde,artık dostlarımıza karşı daha ölçülü olmak zorundayız,onları kırmamak adına.

Kaleminiz daim yolunuz açık ve yüreğiniz hep böyle geniş olsun,Metanet hanım

Güvenme;
Ne köküne, ne güçlü dallarına...
Öyle bir kopar ki bora, başında;
Öyle insafsız/hoyrat eser ki;
Ne dal kalır, nede kök;
Çarpar kanadını dağıtır, döker...
Yıkılır inançların,
Sükûtu hayal çöker… -------Hanım efendi öyle bir şiir okudum ki ne yazacağımı şaşırdım , ben zaten şiir analiz konusunda çok iyi değilim. Dal rüzgarı af etse diyeceğim kırılmış bir defa , Rüzgara sitem diyeceğim rüzgar bu , sevdaya diyeceğim hayır esip savuruyor , kökleri ne gövdeleri belinden ,servileri tepesinden , fidanları köklerinden söküyor , bu sevda niçin böyle , bağrımızı açtığımız rüzgarla acımasızlığa fırsat veriyor , iş birliği yapıyor diyeceğim demiyorum ,sessizce okudu ,sessizce ; Bu çok anlamlı şiirinizi ve sizi kutluyorum izninle sayfama alıyorum saygılar sunuyorum ,

İnsanoğlu bir başına muamma...
Bazen ulu bir çınar... Yere sağlam basmış mührünü... Yıkılmaz, yılmaz, savrulmaz...
Bazen de en hafif yelin önünde eğilen 'kuşkonmaz...'
Az hızlıca esse lodos yerlere yapışır, kaybeder kendini, duruşunu..
Aslında 'meltem de insan, fırtınalar yaratan lodos da...' Kökü yukarı çıktığı kadar toprağa inen ulu çınar da insan, kuşkonmaz da...
Nedir fark?
'Karakter' dediğimiz kişilik farkıdır.. O kişiliği ortaya çıkaran çevre farkıdır, işleyen ya da dışında bırakılan 'eğitim farkıdır...'

Komplike, çokça karışık bir yapıdır insan... 'Çözdüm' denemeyecek kadar bol bilinmeyenli denklemdir bir bakıma...
Nelerden etkilenir, anlık öfkelerinin altında yatan nedir, kendisi bile tam olarak bilemez... Oysa 'genel görünümü, olağan hali' az çok bellidir...
Hem doğuştan getirdiği temel karakteristiği, hem de sonradan kazandığı, eğitimle elde ettiği davranış ve alışkanlıkları bilinir... Yakınlık derecesine göre elbette... Ama 'normal şartlarda..'
Oysa insanın iç yüzü, zorluklarla karşılaktıkça ve de güç şartlarda ortaya çıkar.. Demek ki 'çok yüzlüdür' insan... 'Dıştan, içten..'

Kimisi vardır işte o lodos gibi aniden parlar, eser, kırar, döker...
Oysa o öfkenin ardında 'sağlam bir duruş, özü, sözü bir bir insan' vardır, bilemezsin... Saman alevi gibi parlar ama ardından 'ılık bir melteme döner..' Kırdıkları daha güçlü çıkar, kurulan sağlam dostluklar işte böyledir...
Kimi de sakin görünür, bulaşmaz sağa sola... Kırmaz, incitmez ama bir yaraya merhem de olmaz...
Hele içlerinde sinsileri vardır ki, onu yazmayayım artık...

Şiir, insanı anlatıyor...
Olasıdır ki ani parlamaların tahribini konu alıyor... 'Hoyrat' biraz sert bir ifade olasa da.. Hemen pek çoğumuzun haleti ruhiyesindeki anlık değişimlerden söz ediyor... 'Kadın, erkek' farkı yok burada.. Sadece bir örnekleme verilmiş, o da Kadınlar Günü dolaysıyla 'sahte kutlamalardan' söz ederek...

Gerçek olan bence, 'istikrarlı insandır...' Donanımlı, eğitimli, karşısındakini kendisiyle farksız gören, insani değerleri yüksek kişilerin toplumda daha fazla yer almasıdır, esas olan... Şaire de 'böbürlenme ey rüzgar' derken, işte o kaliteden söz ediyor...
Kolay değil ama bir ülkenin geleceği ve huzuru için elzemdir, 'nitelikli' insan..

Şiirinizi hem bir duyuş, hem de toplumsal bir mesaj olarak çok beğendim Metanet Hanım..
İçtenlikle kutlarım..

Metanet hanım malesef toplumda süregelen yobaz düşünceleri değiştirmek zor..Sadece erkeği değil kadınları anaları eğitmek lazım..Dik durmayı haksızlığa boyun eğmemeyi öğretmek lazım..Şu kadercilik olayından kurtulmalıyız..Çok gerçekçi etkileyici bir şiirdi..Bazen güçlü olsakta yıkılabiliyoruz ama herşeye rağmen direnmek lazım...Kadın hayata yenik başlar...O yüzden kız çocuklarına ayrı bi şefkatle bakarım..amacımız onlara yardım etmek güçlü olduklarını onlara göstermek olmalı..Ben geçenlerde kendi annemin ayrımcı bir sözüyle adeta yıkıldım..Eski zihniyet kadınıyla erkeğiyle bizim için hayatı zorlaştırıyor....Ben tek başıma ayakta durabiliyorum..önemli olan budur..Güç kullanmanın işe yaramayacağı teknoloji ve bilim çağındayız..Mücadele edeceğiz...Eski rolleri bırakmalıyız..Günümüzde kadını da çalışıyor hayatını kazanıyor..Öyleyse farklı muamele görmeyeceğiz...Yüreğinize sağlık...Kutlarım...