Hoyrat Harcadığım Ömre Yanarım

Neyleyim dünyada ırmağı, gölü,
Viraneye dönsün evim, bağlarım.
Dün saltanat süren mezarda ölü,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Ne murat isterim, ne han, ne hamam,
Hece taşım olsun başımda, tamam,
Hesap günü gelip; çatmadan, yaman,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Yaz bitmeden başlar kışın telaşı,
Mahşerde müminin ibadet, aşı
Kaybettim nefsime karşı savaşı,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Aklım kurdu bana şeytani tuzak
Dedi:”Yaşın çok genç, ölümse uzak.”
Sarıyı mor ettim, karayı da ak,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Dönecekmiş gibi yola çıkanlar,
Peş peşe gittiler bomboş çıkınlar,
Sıra yaklaştıkça yaren yakınlar,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Hep şeytana yıksam elli küsuru:
Sürdüğüm hayatın bitmez kusuru.
Düşünsem almazdım, kuru hasır’ı
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Fayda etmez; oğlan, uşak orada,
Kuvvet vermez, kara kuşak orada,
Başka bir liman yok, kaçsak orada,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım.

Hep sarayda, sefa sürsün beylerim,
Zengin, yoksul sonu ölüm neylerim,
Her sözümü ben kendime söylerim,
Hoyrat harcadığım ömre ağlarım...