Hoyrat dil vurdu beni.

Ben vurula vurula alıştım diyorum ya,
Kurşun değmedi bana hoyrat dil vurdu beni.
O iyi gün dostları karayılanlar var ya;
Bir de can dediklerim yıprattı yordu beni.

Sırtımda taşıdığım uğruna yandıklarım,
Şeksiz ve su-i zansız kanıp inandıklarım,
Ne yazık aldanmışım vefalı sandıklarım;
Menfaati bitince uzaktan sordu beni.

Mutluluk diyorlar ya ters bir rüzgâra bakar,
Çelik bariyer örsen küçük kıvılcım yakar,
Kader tecelli eder onun dediği çıkar;
Hepsi boş imiş meğer dertlere sardı beni.

Yenilmez pehlivandım felek büktü bileğim,
Kınayan da yaşasın bütün arzum dileğim,
Söylesem dil incinir söylemesem yüreğim;
İçime ata ata yaktı kavurdu beni.

Her türlü dert kederden çokça payımı aldım
Etem-iyim doldum da mısralara boşaldım,
Koca çınardan kalan aşiyan bir tek daldım;
Beklemediğim bir yel devirdi kırdı beni.

06.10.2016.ANKARA