Hovardam Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Berduş diliyle
Peltek, peltek şarkılar söyler
Efelenen bileklerinden, sarkan ruhuyla
Bilginin kaosundan
Epik dizeler okur
Kıvrak ve nazenin omuzları
Taşır dünyayı, şal niyetine şal gibi
Ve alev alev yanan gözleriyle tutuşur gözler
Ve yüreğinden taşan lavları
Hangi yüreğe dökse amansız, yangın
Hüzün, hüzün dökülür sesler…

Hovardam
Ben senin
Saf ve duru haline hayran
Aynanın önündeki ne dese yalan…

Ali midir kavlimiz?
Evladı kerbelayım!
Ahfadı fatihan
Ve kim bilir kaç asırdır isyanda kavmim
Doğrunun önünde dik durur
Gerçeği söyler…

Söyle
Allahın zar atmadığını kim söyler?

Kedi beslersin, narin ve naif
Ve kavga adamlarının sevdiğisin
Kocaman yüreğinle senin
Kadife gibi sesin
Pencerenin pervazında, yaban güvercin
Balkon diplerinde çiçek beslersin
Konuşursun güllerle
Bir damla boyanın haram sayıldığı yüzünde
Ben sadakati ve fedakârlığı
Bir de sevdayı seçerim
Dilinde yalanı ve bedduayı aramak boşa
Sen bir kere sevenlerdensin
Ve sen bir aşka değer
Bir ömürle bedelleşirsin…

Hovardam, berduşum benim
Sol yanımda ki uçuşan hür kuşum
Dağ zirvesinde boy veren kardelenim
Allahtan durmadan dilediğim
Ve şeytandan uzak eylediğimsin

Her şey senle güzel başlar
Ve seninle anlam bulur bende

Hovarda…
Yeruşalim kızı
Günahını taşır boynunda
Vebalin benim
Kanım helal yoluna…

Oysa bilmelisin
Dicle’de sur önünde
Hayyamdan kalan şarapla, günü karşılayan gözlerim
Orda hırçın Karadeniz’in, yavuklusu Marmara’ya aktığı yerde
Döker yaşlarını ezgili ve kendinden emin…

Her sürgün seni taşır bende
Her memleket senin sinende
Sana yaban kalan
Varmamıştır kendine.

Hovardam…
Yeruşalim kızı
Boranlarda yanarım, yangın içimde
Sana kavuşmak değil murat
Ölebilmek, dizlerinin dibinde
Kavgamın ve sevdamın kızıla kestiği
Araf önündeki çıldırtan gece…

Hovarda
Yazık…
Harcama kendini üç günlük gülüşlere
Yine de yürek, senin yüreğin
Var istediğin yere

Van Gogh'a ve onun hayal kırıklığına ithaf edilmiştir…