Hovarda Şiiri - Abbas Paksoy

Hovarda
Bir kadın görsen, bulaşırsın.
Etrafında, fır dolaşırsın.
Arada bir de, dalaşırsın.
Hiç utanmaz mısın, hovarda.

Düşmüşsün, nefsiyin peşine.
Geceleri, yatan düşüne.
Bir gün, kemik değer dişine.
Ağzın yanar, hovarda.

Ne laftan, ne sözden anlarsın.
Sen de, kendini ne sanırsın.
Gördüğün, necat’a konarsın.
Neden bal yemezsin, hovarda.

Gül dururken, hacete koşan.
Yaptıklarınla, boşa coşan.
Bir gün gelirde, sen de, şaşan.
Ömrün boşa geçmiş, hovarda.

Şimdi, bulutlar üstündesin.
Oradan düşeceğin, kesin.
Paksoy, sana daha ne desin.
Anlamadın ise hovarda.