HÖST DEYİP GÜLEN!
Dostlarım dinlesin, gerçek hikâyet,
Burada muraî, dost deyip gülen!
Ardından eyliyor, senden şikâyet;
İkrârım, imânım, best deyip gülen!
Bilmezler çoğaltır, paylaşım canla,
İnsan, yine insan olur, insanla;
Seyret...ne sığmaz ki, küçücük gönle!
Kendi üst, diğerin ast deyip gülen!
Helâka götürür, nefsi anlamaz,
Kibir dağı, desen, hâli sonlamaz,
Sanır acı çekmez, sanır inlemez;
Cümle değerlere, rest deyip gülen!
Yüzme bilmeyipte, düşsen denize,
Sular kabardıkça, kaçsa genize,
Yılan olur, korku salar, benize;
'İşte veriyorum dest! 'Deyip gülen!
Ozan İlo neyse.. kelâmın kâfi,
Muhabbetli dosta, selâmın sâfi.
Yüreğin işidir, kerîhin defi;
Oluruz densize; Höst deyip gülen!
12.12.2007/02.01
Kayıt Tarihi : 12.12.2007 21:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!