Hospitalismus Şiiri - Lütuf Sözbir

Hospitalismus

Bugünlerde
Zencefil reçeli gibiyim
Acımı alsın diye şekere boğdum kendimi...
İçime güneş sızsa aydınlanır mıyım?

İpini çekince
Haraşo gibi ne çabuk çözülüyor hayatlar
Duvar aynı beyaz ve terk edilmişlik
Kim yatırdı hesabına bunca acıyı çocuk?
Çek çek bitmiyor...

Sevgisizlikten
Hepsi sevgisizlikten
Ben anneleri kutsamayalı epey oldu dedi
Olduğu yerde sallanan yaşlı adam

Neyse ki değdiği yerde izi kalmıyor gözün
Kurunun yanında yananın dumanı çok olur!
Tamda bundan günce büyür hüzün

Kana ekmek bananların
Üfürükleriyle dünyayı döndürenlerin
Mehmedin kanında ’gemicik’ yüzdürüp
Şeytana kredi açanların bünyesinde b/arınır mı sevgi?

Ne desem az bilmek aymazlığa çare mi?