Hoşmerim Şiiri - Gökhan Özbek

Öğrenci odalarında sıla hasreti koklar gibi
Akrep biri vurduğunda geçmeyen trenleri beklerim
Yalnız biraz beklemekten eskirim

Çatlak dudaklarımdan öpücükler dağılır
Bire bin parça olur düşerken nemli yüzüne
Yalnız biraz tadarsın ekşisini narın

Güneş nereye vursa da gölgelidir yalnızlık
Hem yabancıyım beni çağıran otel ışıklarına
Hem ürkek bir serçe gibiyim kalamam incinirim

Kullanılmayan geçitlerde unutulmuş yazılar gibi sahipsiz
Hataları yaşayıp yaşayıp unutmak istersin
Geçmiş gelecek birbirine dolaşmış, keşmekeş iktidar

Gece dağıtmaz saçlarını üşütse de rüzgar
Bırakalım havai fişekler dağılmasın gökyüzüne
Yıldızları tüketeceksek eğer