Hoşlanmaz... Şiiri - Mehmet Şahan

Öyle tuhaftır ki şu insanoğlu,
Kendine yetecek maldan hoşlanmaz!
Zümrütten, yakuttan tam olsa boyu,
Gözünde tütecek saldan hoşlanmaz!

Gaflete düşmüş de ayık değilse,
Yapılan övgüye layık değilse,
Tuttuğu balıklar büyük değilse,
Ağzına sürecek baldan hoşlanmaz!

Siyahı, beyazı, alı götürür,
Fark etmez niyazı yalı götürür!
Zahmetsiz her türlü malı götürür,
Helalden gelecek yaldan hoşlanmaz!

Her bastığı yerde iz olsun ister,
Her astığı serde yüz olsun ister,
Her kestiği perde düz olsun ister,
Engeller gerecek yoldan hoşlanmaz!

Sevgi, saygı, edeb hepsi sıralı,
Kendi yazar, kendi bozar kuralı!
Düşman değil dostu olsa yaralı,
Şefkatle verecek koldan hoşlanmaz!

Nus ile söylenen ar olur diye,
Us ile yaklaşan yar olur diye,
Sevgiyle biçilen dar olur diye,
Sırtını saracak çuldan hoşlanmaz!

Unutma Şahan’ım insan hep beşer,
Kendi çukurunu kendisi deşer!
Mevlâ’dan bihaber gaflete düşer,
Rahman’ı soracak kuldan hoşlanmaz!