Hoşgörüye Uzanmak Şiiri - Hikmet Aksu

uyanırım umutla,
Her sabah daha güzel bir gün
Öncesinden bu güne...
Güneş parlar tepemde,
Sıkıntılarla kararır dünyam.

Didik didik dağ-taş bakışlarımda,
Canlısıyla, cansızıyla
Yavuklusunu almış koynuna doğa.
Kimi insanlar görürüm gülen
Kahrederim gülmeyenle gülemediğime.

dalarım duygular ikilemine,
her gülüş mutluluksa
Ben de gülmüşümdür zaman zaman
Mutsuzluğumun nakaratına!

iki ayrı dünya mı demeliyim?
Bizler ve onlar...
Ne ayıp, ne ilkelce.
Belki gerçek ikilemsiz,
Gözler görüş şaşılığında,
Beyinler yorum israfında.

Güzellikler, çirkinlikler
Kederler, sevinçler...
Doğası mıdır ağlarken gülmek?
Duygusuz beşeriyetin.

Ayrı düşünmek,
Dışta kalmak,
Seyretmek zıtlıkları.
Ayası bir el olan
Acısını farklı yorumlamak,
Boyut yanılgısıyla parmakları.

Sırt sırta dönmeden
Diz dize, göz göze
Gülmek gerek gülenle
Ağlayanla ağlamak.
Gece gündüz saymadan
Omuz omuza yaşamak.

Renklendirmek solgunsa da,
Kelebek olabilmek çiçeksiz dala.
Uzanmak hoşgörüyle
Farklılıklara...

Ruhum isyankâr,duygularım âsi
Deliler gibi sayı sayacağıma,
Açıkçası;
Mantığımın ruhumu eğitmesi.

İthaf ola bana,
Alacağı olan varsa benden maada.
Varsa, ki algısı kıt bir beyin,
O zaman boşaltıp dünyayı
Terk edelim
Mantıksızlar mantığına.