Geçen hafta boşverme hoşgör hayatı dedik. İyi güzel de herşeyi hoş görmek, doğru mu? Bazılarınız hoşgörüsüzlüğü de mi hoşgörelim? Hayır, bana göre. Neden mi? Çünkü insanoğlunun içinde BEN vardır. O BEN, insanın kişiliğinin özünün bir parçasıdır. Yaşanılan olumsuzlukları kendi süzgecinden geçirip hoş görebilir. Ama hoşgörüsünün istismar edildiğini farkettiği an, bakış açısı değişir. Bir başka insan oluverip karşımıza çıkar. Hoşgörüsüz davranışı asla hoşgörmez. Görürse; anlarız ki o kendine özgü duygularını köreltmiştir.
Karşımızdakine saygımız, onun bize gösterdiği saygı kadardır. Karşımızdakinin yaptığı saygısızlığa göstereceğimiz saygı; kendimize olan saygısızlıktan başka bir şey değildir.
Duygularını bastırarak, kendine eziyet çektirmekten başka ne olabilir.
Karşındaki; edepsiz, uygunsuz, kırıcı, aşağılayıcı, ve toplum içinde kişiliğini rencide edici davranırsa; senin hoş görmen beklenemez. Kimsenin hoşgörmesi beklenemez.
Hangi kurumda, işte veya hangi yerde olursak olalım.; Saygı bekliyorsak karşımızdan, biz de onlara saygı gösterelim. Kişilerin haklarına, duygularına saygılı olalım. Çünkü aynı davranışı da onlardan beklemenin hakkımız olduğunu bilerek.
Öyleyse arkadaşlar, hoşgörüsüzlüğü hoş görmeyip böyle davranan insanları BOŞ görelim.
Cengiz ÇETİK
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
