Hoşgörür Şiiri - Abdülhamid Samur

Bahar sıyrılıp zemheriden
Yemyeşil serilse de yeryüzüne,
Şefkat ve acı ezelden
Sığdırılmışşa bir bedene.
Hor görmek olmaz,
Gül, dikeni hoşgörür.

Gökyüzü kararıp kaplanınca bulutla,
Heves kaplar rahmete muhtaç sineleri.
Tane tane düşerken her damla ayrı bir dokuya
Kimi can olur, kimi sürülür bir karaya.
Boyun bükmek olmaz,
Tertemiz su, kirlenmeyi hoşgörür.

Kutlu bir davaya sunulmaz her kan,
Ötelerin müjdesiyle müjdelenmez her can.
Kemgözlerini ruhuna dikip düşman,
El uzatınca mukaddesatına
Geri durmak olmaz,
Şehit mızrağı hoşgörür.

İhtiyar dünyanın yükü çöküp omuzuna,
Yaslanıp bir duvara, bakınca uzaklara,
Bilirse Rahmanca sınandığını
Tebessüm beliren dudaklara
İsyan etmek olmaz,
Kul, cefayı hoşgörür.

Bir köpek yatıverse yerde,
Nazarı dikkati bozsa,
Her gelen her geçende.
Simsiyah bedende parıldayan,
Bir beyaz diş olsa bile.
Marifetli göz, çirkini hoşgörür.

İbrahim(a.s.) kurtarılınca ateşten,
Dua dua yalvarıp Rabbine.
Söz verdiyse gönülden
Ve tasdiki geldiyse derinden,
Tereddüt etmek olmaz,
İsmail(a.s.) , bıçağı hoşgörür.

İsyankar adımlar dayandığında kapıya
Zincirler vurup saygısına
Emanet bizimdir diye haykırsa.
Bizimdir diyen aciz bile olsa,
Israr etmek olmaz,
Sultan, sürgünü hoşgörür.

Dervişin zikrinde tek bir fikir,
Kime, ne dediğini o bilir.
Kelimeler kalıptır, yazılar suret,
Harflerin gölgesinde gizliyse muhabbet
Dilleri asmak olmaz,
Yıllarevvelinden Yunus, Kasımı hoşgörür.

Ayrılıp kor olup sineyi yaktığında,
Diyardan diyara hasretler dallanır.
Bir tebessüme can sunmaya çıkılan yolda,
Uzanıpta eller, gitme evlat derse,
Duymazdan gelmek olmaz,
Karani Veysel,annesini hoşgörür.

Nefes nefes eskir ömür bedende,
Ölümsüz yaşamak gizlidir ecelde.
Vaad olunan hak ele geçipte,
Yaşanan gurbet tükenince,
Karşı durmak olmaz,
Tende can, Azraili hoşgörür.

Bir ses:Hadi gelder.
acziyetini yer, benliğini ser.
Mevla, sayısız günahın sayılı tövbesini hoşgörür,
sen ne olursan ol yinede gelder
Bir gelene bin yürür,
Gelmeyeni, hoşgörür