Hoşgörün Şiiri - Fergül Sonhazan

hayalin eşkalini çizdim yalgın umuda umudun bir adı Anka ey özgürlük kervanı Kaf mıdır bize uzak olan biz miyiz yürümekten yorulan onca yıllık yoldan geldim affedin izinsiz aldım kaleminizi halimdir suya yazdığım hoşgörün parmaklarımın delisiyim bunları ben söyler miydim bir vakit mola vermiştim ahvalimi sordu yıldızlar bir şarkının nakaratına kör bir virgül koymuşlar kaç harf atsam aklın kuyusu dolar dur vakte kadar, doğar güneş hazanın gonca aynası bir bilgenin yüzünde yansır kavrulan kumların acısı ruhunda hüzün kesiği teninde yitik zamanların rengi düş perisi de solar bin ağıt okur Leyla’nın gözleri çözülmez bir hayat kalır avuçlarımızda hangi çağda yaşamış hangi kitabeden süzülmüş harfleri vahada aşka ilenir çölden su dileniriz ey dilin bohem hayatı “suya herkes doydu da balık neden doymadı” derler ki Leyla’nın adında saklı… Fergül / nisan ikibindokuz