Hoşgörü Hakkında... Şiiri - Ulvi Ziya

İçerde bir nefis yatar, dışta şeytan cirit atar
Çok kez anlaşır da bunlar, tozu hep dumana katar
İyi niyet ve hoşgörü bulunmaz Cennet otudur
Nebîlerin, ermişlerin, yüce rûhlarında biter
Hz. Muhammed ' dir çok katli vâcibi affeden
Onun bütün hallerinden ahlâkın kemâli tüter
Hangi devri kan tutmamış, hangi asır bozuk değil...?
Hangi zamanda insanlar, dememiş:''bu zulüm yeter...''?
Hoşgörmek; belki basit suçlar, kabahatlar içindir
Cürümler affedilirse, adâlet sistemi yatar
''Kısasa kısas''hükmü var, her suçun da bir cezâsı...
İyi kânun, âdil tatbik; ancak kötülere batar
Hoşgörüden bahsedince Mevlâna ' yı hatırlarız
O bir ermiş kişidir ki mermerlere tohum atar
O mürşidin devrinde de nice nâhoş şeyler olmuş
Ne iftiralar atılmış, gıybetleri suçtan beter
Hoşgörü, bir güzel fikir; tatbikatı çok müşküldür
Nefsin arastasında o; her devirde, hep yok satar
Ufak tefek kusurları bağışlamak gâyet kolay
Cânileri bağışlarsan; huzur, güven, neşe yiter
Baş örtmek hususunda bile, hiç affetmez olanlar
Adâlet, hoşgörü hakkında; nâfile atıp tutar...