Hoşgörü Şiiri - Mustafa İbiş

İnsanlığın özünde muhtaç olduğu değer,
Cennet Anadolu’mun çiçeğisin Hoşgörü.
Seninle mutlu olur farkederse insanlık,
Gönlümüzün kardelen çiçeğisin Hoşgörü.

Sen bize son Nebi’nin bıraktığı çiçeksin,
Kur’an’da uzun, uzun anlatılan değersin,
Kokunda başka lezzet, renginde başka hikmet,
Koklayana huzuru sunan sensin Hoşgörü.

Senin olmadığın yer; kin, kabus, nefret dolu,
Sensiz benizler solgun, sensiz gönüller üzgün.
Var olduğun toplumlar; aydınlık, ışık dolu,
Karanlık dünyalara aydınlıksın Hoşgörü.

Günümüzde insanlık sana daha çok muhtaç,
Ondan değil midir ki hep birbirinden ırak,
Artık yağmak vaktidir dünyaya sağanak, sağanak,
İnsanlığı rahatlatır serinliğin Hoşgörü.

Karanlıktan aydınlığa giden yollar sendedir,
Geçmişten geleceğe güzel yıllar sendedir,
Sen değer yitirmezsin eskise de zamanlar.
Yaşlandıkça güçlenen ulu çınarsın Hoşgörü.

Gül sende, Bülbül sende, kedersiz gönül sende.
Cihanı rahatlatan bütün güzellik sende.
Sen ilahi bir nursun, tatlı bir huzur sende.
Gönüllerin kardelen çiçeğisin Hoşgörü.