Hoşgöremem Namerdi Şiiri - Suzan Çelik

Sufilik bir hırka- bir lokmadır.. Dediler çekil ve sus ha!
Lakin ucuz mudur?.. ki hırka ve lokma hatırına bu dava
Kalp-ruh safilik iddiasında, bu uğurda gel de çalışma
Ten çürütmek lazım, böyle varılmaz, yol uzun, er sırra

Nice erler geçti bu meydandan, gör toprağa serdi özün
Sakınmadı elin, çaldı kılıç, saklamadı budaktan gözün
Var mı öyle üç kuruşa beş hırka hesabı! Nerede gördün
Zulüm düzeni belli, kaymağından sana ne.. Bu mu usulün!

Yok kemiği dilin batmaz, yine susmak olmaz söz Sultan’ın
Sada kılıcın vurduk us için, ki ağırdır yarası diye asanın
Hak sözün duymayınca insan, kapılır seline cehil safının
Onun için söyleriz, didiniriz hırkası hatırına bu sevdanın

Hatırla ey sufi ki bir zaman bu kapıdan sen de geçtin
Nasıldı edep, adap, o yolda sen sen miydin yoksa neydin?
Ustan ne demişti? Tavında dövüldün ham demirdi yüreğin
Vurma tavlanmam gerek dersin! Tav oldun ha sapına küreğin

Kalk artık yerinden, hatırla o sesi! Sen bu değilsin
At üstünden zamane sevdaları, sen eğilme asır eğilsin
Yusuf’un zindanıdır dünya; düşün, Züleyha da değilsin
Yusuf kalamazsan Züleyha ol ki öyle merttir denilsin

Hatırla o şarkıları ki, hani bitmezdi hiçbirşey burada
Beraber yürümek vardı, ne arar sorarsın bu yoldan başka
Sabret sen de ey sufi, gaflet mi sabır! Mücadele! Unutma
Arşa böyle yükselir mazlumun sesi! Sen konuş ha! Susma!
20 Haziran 2007