Hoşgeldin Hüzün.. Şiiri - Özgül Özyılmaz

Hoşgeldin hüzün
Hoşgeldin yalnızlığım
Merhaba yürek sızım
Merhaba umutsuzluğum
Çağla hadi durma taş gözyaşım..
Zaten sizden hiç ayrılmadımki
Aslında hep bir köşede sinsice beklediniz
Am bu kez çok erken geldiniz! !
Mutluluk ve Umuda doyamamıştım ki henüz..
Bir veda bile etmeden kaçıp gittiler..
Ve siz! Ansızın beliriverdiniz karşımda,
Sarıverdiniz beni sıkıca
Daha ne çok şey paylaşacaktık oysa…
Onlar hep düşümdü ve düş gibi kısa sürdüler..
Bir bütün olacaktık;
Sevinç, Mutluluk, Sevgi,
Ben ve bir de Sen canımıniçi
Sen sustun onlar da bana küstü..
Bulamadım hiç bir köşemde
Rastlayamadım hiç bir hücremde
Serap gibi bir görünüp bir kayboldular
Sen gibi…
Koştum peşlerinden, savaştım
Ama kayıp gittiler avuçlarımdan
Sen gibi…
Onları ürkütmemek, göndermemek için her bildiğim şeyi yaptım
Hemde gerçek sevgi ve şevkatle herbirine taptım,
Ama yetmedi gittiler,
Seninle beraber onlar da beni terk ettiler..
Oysa yaşanacak mevsimler vardı
Gidilecek yerler..
Onlarla beraber dans edecektik seninle
Hayaller kuracaktık Umut’la
Mutluluk gözbebeğimiz olacaktı
Sevinç dünümüz, bugünümüz, yarınımız olacaktı
Hayat gibi, zaman gibi…
Ama şimdi;
Kalan sadece kurak bir toprak, kırık bir kalp
Hüzün, gözyaşı ve umutsuzluğun ikizi Acı oldu
Onlar çarçabuk yine bana merhaba deyip ikinci yarım oldu..
Oysa onları kovmuştum
Hep yok saymıştım..
İzin vermek istememiştim yine gölgem olmalarına
Beni ele geçirmelerine..
Ve şimdi;
Kahkahalarla dalga geçerek gelip gönlüme, beynime kuruldular
Onlar gerçek, benimle beraberler her an
Tıpkı sevdan gibi, hayalin gibi..
Ve umut, mutluluk, sevinç kaldı geçmişte
Düş gibi.. Sen gibi..
Şimdi; uzaklarda gerçekle hayal arası bir yerde varolan
Beni onlarla başbaşa bırakıp kaçan
Sen gibi, sevdan gibi her şey kocaman bir yalan…