Zamansızlık…
Bu güne uzanan yitirilmiş yollar aylak sabahları karşılama telaşında. Bir Akrep kral ve yitmiş mutluluklar dün de. Yeni bilinmezlere açılmış kollara koşar adım yürümekte, alaca, yarı puslu sorular. Neydi beklediğim; Beklediğim neydi sana söylüyorum yüreği düş rengi olan. Yarı kör, yarı sağır, yarı dilsiz bir beden bu. Kaos’u bekliyorum. Soytarısı olmayacak zamanları belki de; Ama hükmeden zamansızlık hala bedene.
Bitiyor…
Bir düş yortusu bu…! Kurban edilmiş düşlerin anısına, zamana, yaşama ve bedene. Tapınmayı unutmuş bir meleği ağırlıyorum, ağlamaklı; bildiği tek şeyi de unutmuş. Neden unutulur ki bir vakit gelince hep bilinenler? Bir sezinleyiş midir sevgi sözcükleri yoksa duyumsanışı mı sevginin; belki de ondan da öte bir şeylerin? Anlamlarını yitirmiş sıfatları ağırlıyor akıllar. Yitirilmiş anlamlara yeni sıfatlar bulmalı.
Merhaba…
Son bir söylem daha dünlerden bu günlere kalan. Hep koşar adım kaçılan zaman mıydı adın senin? Yumuşak arpejlerle duyumsadığım bir hüzünsüzlüğün bedelini ödeyen yeni gün. Merhaba… Tükendi çığlıkları yıldızların, Gölgesinde soluklandığım o ağaçta yok artık. O ağaç ki ne üdüğü belirsiz aşkların ev sahibi olmuştu hep. İki kırlangıç izliyor tepemde beni, iki kırlangıç iki düşsel yolcusu göklerin.
Hoş geldin…
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
