Hoşgeldin Şiiri - Ali Şahan Avsuz

Kırık mı kalbim,

Sorma,

Ağlarım bağzı,

Utanırım.

Pişman olmaksa bu,

Pişmanım,

Sevmek duygusunu bilseydim,

Hiç omzumda taşımazdım.

Kalbe zarar, akla zarar,

Bir türlü zarar...

Senin gelişin, kalışın ve de gidişin,

Yok çare ve ne mümkün,

Girdin gönlüme, girdim gönlüne.

İzin yok gayrısı ya da gerisine,

Şikayetçi değilim asla,

Hastayım biraz akıldan, ruhtan, aşktan,

Geldin bir bahar vakti,

Sevdim bir kasımpatı saksısının kıyısında,

Hapşurdun, çok yaşa diledim,

Yaşadın da,

Sonra yaşadın başka bir hayatta çokça.

Ben seni bekledim,

Sahil kenarlarında, kasımpatı kavşaklarda,

Sonra bir pazar kahvehane camından gördüm seni,

Tam takozu devirecekken masaya,

Yanında bir kız çocuğu,

Elinde türlü zerzavat dolu bir poşet,

Koştum ardından, yakaladım cılız kollarından.

Tanıdın mı beni, dedim,

Tanıdım dedin ya,

Aktı kalbimden aşağı sımsıcak bir şey,

Unutmamış demek ki,

O da hala beni düşünüyor belli ki.

Sarıldım sıkıca umutlarıma.

Bir çay bahçesinde oturup konuştuk uzun uzun,

Çocuk okula başlamış bu sene, Başarılıymış da, görsen ne tatlı cimcime,

Sonra o hayırsızdan bahis oldu,

Kalbime köz döküldü,

Deniz ikiye yarıldı sanki,

Gökyüzü ağlamaklı oldu.

İçermiş her gece,

Dövmekse o da varmış elbette,

Siroz demiş doktorlar,

Ağlamaya başladı ansızın,

Sus dedim tamam daha fazla devam etme,

El sıkışıp ayrıldık sonra,

Ben sarıldım yine umutlarıma,

Pek değil,

Birkaç ay sonra karşılaştık,

Yüzü solmuş, ayağında eski bir çarık,

Yanaştım yanına,

Sarıldım umursamadan hiçbir şeyi,

Ben burdayım sıkma artık canını der gibi,

Sarıldı o da, düşerken uçurumdan tutunacak son dalmışım gibi.

Ağladı, anlattı sonra yine ağladı,

Kaybetmiş hayırsız kocasını,

Sonra bu zamanda kız evlatla bir kadın ne yapar?

Ağladım sonra ben de,

Yaşa benimle dedim düşünmeden,

Babalıksa babalık, kocalıksa koca,

Kabul etmez dedim içimden, etti.

Başladı saadet dolu günler,

Bekarlık hayatından kalan zirzopluklara veda etti bu kaptan,

Aldı dümeni eline sonra çekti gemisini en sığ limanlara.

Yaşamak bu be dedim bi an,

Nefes aldım sanki ilk defa gerçekten,

Toz pembe bulutlar dağıldı sonra çok geçmeden,

Bir sabah göremedim evden çıkarken,

Ve sonra karşılamadı kapıda,

Yine gitti anlaşılan.

Alıştı bu beden, alıştım ben kabul,

Git nereye gidersen,

Hayalin de gidecek değil ya,

Biraz beyaz peynir, kavun falan,

Sonra anasona boğulur mevsim,

Ve sonra anasına sayılır bu feleğin,

Geleceği aldırmadan.

Sen bilirsin ya beni,

Gelsen yine aynı severim seni,

Severim hem de sanki hiç gitmemişsin gibi,

Girsen mesela şu kapıdan,

Selam versen yeniden,

Diyeceği bellidir gönlümün,

Selam verdin,

Safa verdin,

Hoşgeldin.

( 12 Ekim 2017)