Yalnızlık çöküyor yine
Çöküyor ıssız ıssız
Çöküyor siyah ve acıya bulalı…
Çöküyor tüm bedenime
Olanca ağırlığıyla iniyor
Tepeden tırnağa…
Böyle havalarda
Ne umut
Ne emek
Hiçbirisi avutamıyor
Bu sonsuz nefesi
Umut da
Emek de
Direniyor,
Direniyor ama
Kaçamıyor
Teslim olmaktan.
İğrenç şiirler akıyor kalemimden
Engel olmak?
Ne hacet
Asla…
Kaçarı yok,
Bu berbatlığın
Beter,
Beter ama
Ne gelir elden
Yaşanacak bu da böyle.
Elbet çıkacaktır
Bu sonsuz geceler
Aydınlık sabahlara,
Güneşli günlere…
İşte umut ve umudun fakirliği
Bütün çelişkiler
Bana boyalı
Bana yazılı
Bana yamalı
Hoşçakallar topluyorum kumbaramda
İhtiyaca kısmet…
07.01.12
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta