Hoşçakalın Dostlarım Şiiri - Talip Tekin

Yanılmakta varmış dostluk denen düzende
Puşt olmuş yüzüme gülenler
Alaca karanlıgın içinde
Namlu gösteriyolar geçmişime
Birazdan son trende kalkacak
Unutulmuşluguma dogru yol alacak
Biraz nefret,biraz öfke,birazda keder taşıyacak
Ben neyim,nerden geldim derken
Karşılıksız emeklerim,
Nerdeyse çürümeye yüz tutacak yüregim.
Bugün fırtınalar var,depremler var
Yagmur yagan bu şehirde.
Bir labirent gibi daralıyor bütün yollar
Ben gidiyorum dostlarım.

Çatladı yüregim,kırıldı bakışlarım
Agladım son sözümde
Nankör bir hayat,
Nankör bir dünya diye haykırırkene
Sevda desen yok,aşk desen yok,dostluk desen yok.
Hepsi bir mızrak gibi saplanıyor gerçegi görünce
Çalkalanıyorum dostlarım,
Bir acayipligin içinde.
Tükürdüm gökyüzüne,kin kusdum dostlugun böylesine.
Ay dogarken gözlerimin önüne
Nefret serptim geçmişe.
Yine vuruldum, yine yaralandım
Bir kuş gibi öttüm,ölümün içinden gecerkene.
Yoksa ben kadersizmiydim.
Bir film şeridi gibiydi anılar,incilmiştim.
Sarıldılar gövdeme,can çekişircesine...
Kar başladı,
Bu gece dudaklarıma cıglık cıglık kan bulaştı.
Unutulmuş bu yüzüm,
Yine fotografların en arkasında kaldı
Hoşçakalın dostlarım,
Hoşçakalın gözlerim,ellerim.
Bırakında buda böyle dursun,
Buruşturulmuş her şeyin yanına yakışırcasına
Bırakında buda böyle vursun,
Namludan çıkan bir mermi gibi yıkarcasına
Birazdan son selada okunacak
Hoşçakalın dostlarım,hoşçakalın.....