Hoşçakalın Ardından

Ve kalıyor izleri.
Ter akıtırken hayallerde akla düşen bir kaç masum yüzün acıları da var içimde.
Ve kalıyor izi.
Hiçbir aşk sanılanda yaşanmıyor.
Ötesi mutlulukken, çizilmiyor resmi,
mutluluğun.
Ve kalıyor izler.
Akla düşen masum yüzlerin gülüşüyle aralanıyor santim santim perde.

Yosma duvarların üstünde başlıyor.
Düşen çıkamıyor, kalan inemiyor.
Aslında çok da toz pembe değil herşey.
Aşağıdan daha net yüzleri,
insanların.
Kalan izleri 'hoşçakal' kadar samimiyet yoksunu bir kelime de yok edebiliyor.

Gülüşüyle güneşler doğuran, batırıyor şimdi damla damla.
Evet kalıyor izler.
Geceme güneşin düşüyor.
Aynı hala bende, ve utanılmadan yaşanıyor içte bir yerlerde.
Kalp hala seni sığdırıyor göğüs kafesi mesafesine.
Kan aranıyor şimdi.
Grubunda lider, sadece bana akacak.

Atamadığın izler kalıyor.
Tenindeki terimin tuzunu ilaç diye enjekte ettiğim her milim masumluğunda, yara kalacak şimdi.
Her dolaştığında kan, tuzum katilin olacak.
Her baktığında dudaklarına, kupkuru etler sıyrılacak birer birer.
Utanacaklar gözlerinden.
O kan bana akacak.

Akılda masum yüzler gülüşünü de bırakıyor.
Cinayet masasında yatıyor bir kaç hatıra.
Gözaltı süresi, bitmeyecek kadar uzunca ve tozlanması oldukça zor.
Islak hala her resim.
Her söz de yaşlarla ıslanmıştı zira.
Tozlanması zor oldukça ve hala birbirine halka oluşturuyor düşen her damla.

Son cümleler de kırıyor.
Zevk kokan bir sevişme sonrası boşalımların ardından verilen saçma tepkilerden alıyor ilhamını ayrılık.
Sonunda saçmalıyor.
Ve kadın ve erkeğin aynı saniyede boşalabildiği tek sahne o an oluyor sadece.
Kalpten gelmeyen cümleler dökülüyor etrafa.
Her vurduğu yerde, paramparça yüzler.

Yosma duvarlar yüksekliğinde hız kazanıyor hızla.
Ve aynı hızla bitiyor gözlerde parıltı.
Yükselmeyi becerebilen boyundan aşırıyor gözlerini.
Ve inatla görebiliyor ardını, arkanı.
Elinde olunca sen, elinde olmayan çekiyor ilgiyi.
Ve düşüş hız kazanıyor hızla.
Asfalt kadar soğuk şimdi düşen.
Ve yükseldikçe kahpeleşiyor gözler.

Akla düşen masum yüzlere inat, asfaltın sertliği kadar durgun yüzüne bir hoşçakal savuruyor dilim şimdilerde.
Ve kalan izlerin verdiği acı anlatıyor.
Sevişilmiyor sonrasında başka bedenlerle.
Sevilmiyor hiç bir gülüş.
Başka gülüş doğurmuyor güneşleri.
Ve karanlık geçiyor ilelebet her gün.

Tekrarlıyor dilim hoşçakal'ın ardından;
'Hiçbir aşk sanılanda yaşanmıyor, yaşanmayacak! '