omrumuzun son demin deyiz artik
yasananlar gecmisler acilar dolu hayatimiz
ufuklara yolculuk ediyoruz
belki deyip bir umuit ariyoruz
yasamla umut cizgisi ortasinda yasiyoruz
gecelerimizde bir isik ariyoruz
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta