Hoscakalin Şiiri - Kadir Can

omrumuzun son demin deyiz artik
yasananlar gecmisler acilar dolu hayatimiz
ufuklara yolculuk ediyoruz
belki deyip bir umuit ariyoruz

yasamla umut cizgisi ortasinda yasiyoruz
gecelerimizde bir isik ariyoruz
gunduzumuzde gidecek bir yol
umutlarin bittigi asklarin yalan oldugu

bir alemde yasamaya calisiyoruz
bir nefesle hayata geldigimizde
bir nefesle goc edecegimizi unuttuk
yasami mutluluga adadik olamadik

huzur istedik sevgi istedik duslerde kaldi
ne sevgili anladi nede anlatabildik
yuregimiz hep yanliz kaldi yasayamadik
yasadigimizi sanarken hep yanlizdik

bir bekleti icersine gecti omrumuz
belki anlasilir belki anlarlar bizi diye
hasretligin acisiyla bekledik omur tukendi
ne anliyani bulabildik nede anlatabildik

omur gecti yasamin sonuna geldik
sevgi denen guzelligi beklerken
acilara burunup hasrete dustuk
unuttuk kendimizi unuttuk benligimizi

hoscakal dunya hoscakal hayat
yasamayadiklarimi sizlere birakip
sonsuzluga gidiyorum
hasret biraktiginiz her sey sizinle olsun hoscakalin