Yazacak bir aşkım, anlatabileceğim destansı hikayem yok. Kelimelerim sürekli tekrara düşüyor. Bir şeyleri yaşarken, biriyle tanışırken bile o hep sıradanlık hissi. Ruhum uyanık değil, duygularım ölüm uykusuna yatmış gibi. Her şey sıradan değil, acı çekerken bile içimde o yoğun kargaşa. Tükenmişlik sendromu mu, yok oluş mu dersiniz bilemem. Popüler olmak, herkes tarafından tanınmak, ilgi odağı olmak değil, bu dünyaya iz bırakmak için mücadelem. Yalanlardan, sahtelikten, samimiyetsizlikten kirlenmiş bu dünyayı şiirle temizlemenin hayallerini kuruyorum. Ve bu yüzden, sahte aşk sözleri yazıp duygu sömürmek yerine bizzat çektiğim-cekeceğim- acıları dile getirmek istiyorum. Hayatıma yeni bir sayfa açana kadar, bir acıyı yazarak güzelleştirmek isteyene kadar, hayal gücüme sarılacak bir şeyler bulana kadar şiir yazmayacağım. Hoşçakalın.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum