Hoşçakalın! Şiiri - Erman İlkay

karanfil kokan yollarım,
mor menekşeli aşk bahçelerim,
sevdiklerim,
hoşçakalın!
benden kalan helal ola,
sizden kalanı helal eyleyin.
şimdi gidiyorum,
sessizden, inceden,
içimde bir çocukluk sevinci,
elimde hala çok sevdigim elma şekerim,
gözlerimde yaşlı bir iklim,
ayaklarımda hala emeklemek isteği,
sizlere daha sıkı sarılarak gidiyorum.
dahası nasip değilmiş belki,
biliyorum her şey kısmet,
durduğum yerden kalkıp gidiyorum,
affedin kırdıklarım,
haşçakalın!
....................
...........................
................................
ne şiddetli aşklar yaşadım,
okyanuslar kadar büyük olduk sandık çok kez,
tek biz varız sandık,
son sözü söylerken anladık hata olduğunu,
bizden başka niceler olduğunu,
umutlarımı biriktirdim sonbarda,
ilkbaharda havaya bıraktım hepsini,
bilen bilir hiç sevmedim ben sonbaharı,
her şeyden kaçmak isteklerim oldu,
sorun neydi bilemiyorum,
ama şimdi gidiyorum.
hoşçakal!
hoş kal sevdiğim,
mutlu ol.
ellerim hala seni arasada,
olmayacaksın biliyorum,
ben valizime rüyalarımı sıkıştırıp gidiyorum,
dün oldugu gibi bugün de olmayacaksın biliyorum,
duysanda çok önemli değil biliyorum,
umursamazsın biliyorum,
ben gidiyorum.
hoşçakalın!