seninle oturduğumuz banktayım.senin sarhoş olduğun parkta.benim ise ayılman için bin dereden su getirdiğim o özel park.hani kustuğun ve ben kustuğun anda bile seni öpmek istediğim.işte o parktayım.üç kişiydik ama ben yanlızım.ben bir ordunun içinde yanlız savaşan bir asker gibi yaşıyorum artık.nefes alamıyorum.oksıjenın verdiği hissi özledim.aldığım tek şey nikotin ağızdan.ve fazla fazla alıyorum.eskiden bu kadar çok içmezdim ben sigara.hastayım.grip olmuşum.sen olsaydın gelirdin bir sabah süpriz yapardın.ellerinle çorba yapıp yedirirdin bana.güzel günlerdi.hatırlarım.ağlarım ama kimse bilmez bunu.her halde seni hatırlıyorum.olduğum her durumda.derinlerdeyim batıyorum daha da derinlere.ve yüzeyi göremiyorum çok uzaklaştım sanırım yüzeyden.aşk mı acı çekmek? acı çekmek mi aşk? her saniye hiç boşa geçirmeden düşünüyorum.düşünceler beynimde geziyor.kelimeler.sözler.cümleler.ama hepsi düşünce olarak.kara düşünce olayını kaybettim sanırım.hepsi çıkıyor ortaya.her saniye hemde.bir saniye sonrasını bile düşünüyorum.ne yapacağımı planlıyorum bir saniye bile aksatmıyorum.ve nefret ediyorum ırkımdan.faşist oldum insan ırkına karşı.milliyetçi değilim ama ırkçıyım.kendi ırkımı ayrı görüyorum insanlardan.bence beceremiyorlar onlar insanlığı.o yüzden insan olamıyorlar.onlardan nefret ediyorum bu yüzden.bi ismi kullandıkları için.sevemedikleri için.değer veremedikleri için.tapamadıkları için.korktuklarından taparlar insanlar.tanrıya.birine.veya bir varlığa.korku olmasaydı inançta olmazdı.böyle çelişkilerle dolu insanoğlu.yarında gideceğim o parka.öbürgünde.ondan sonraki günde.hatırlamamak istesemde unutmayı beceremiyorum ben.sen nasıl başardın.nasıl yaptıysan bana da söyle bende yapayım.eski günlerin hatrına söyle bana da bunu nasıl yaptığını.bir insan bir insanı nasıl unutur? bilmiyorum ben bunu galiba.ve ağlıyorum durmadan geceleri.her gece ağlarım bi kaç saat.iyi geliyor artık.sigara gibi oldu bağımlıyım gözyaşına.gideceğim.kurtulacaksın benden.bi seneye kalmaz gidiyorum ülkenden.çıkıyorum ülkenden dışarı.o zaman daha az acıyacak yaram.çünkü arada sınır olacak.bizim değil de büyük takım elbiseli amcaların koyduğu sınırlar olucak.ve bu daha da acıtacak beni.hala bekliyorum.gözüm hep yolda.bekliyorum hala dönmeni.ağlanıcak halime ağlıyorum.insan ırkından nefret etsem bile.düşman olsamda.özür diliyorum kırdığım insanlardan.hepsiyle barışıyorum teker teker.senin için çok insanı kırdım ben.ama sen anlamadın bunu.dünyayı hep kendi etrafında döndürdün.ama dünya güneşin etrafında dönüyor senin değil.bunu anlasaydın güzel olurdu belki herşey.keşke anlasaydında olmasaydık bu halde.dünyanın en yorgunu olduğum gibi en yanlızı hissediyorum sen yokken.milyarlarca insan var ama bu dünyada bir tane sen var.oda ayna da gördüğün.milyarlarca insanda girse hayatıma beceremiyorum seni çıkaramıyorum.insan gerçekten bir kere yaşıyor o duyguyu bi kere tadıyor.bu en acı olan.gerçekler zaten hep acı.yanlızım.yazıyorum.konuşamıyorum.insanların beni dinleyecek ve anlayacak ne hali kaldı nede sabrı.aynı şeyleri anlatmaktan bende sıkıldım onlarda sıkıldılar dinlemekten.herşey kaybedilince yada azalınca değer kazanır yada yoklugunda.aşk,sevgi,sex,para bunların hepsi.kaybedince değer alır birden ve anlamazsın bunu.anlamadan gelişir herşey beyninden kalbine doğru.düşüncelerin kırılmıştır duygular tarafından düzgün düşünemezsin o yüzden.hep bi eğrilik bırakır duygular düşüncede.diyor ki yazar:
'geçmişi düşünmek sadece zaman kaybıdır'
ben bütün zamanımı kaybediyorum.
düşünüyorum.
deliriyorum.
engel olamıyorum.
hala seviyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta