Hoşçakal Yüreğim Şiiri - Zennehar Yılmaz

Bağdaşmıyor ellerim ellerine Dizlerimin bağı çözülmüyor Seni her gördüğümde eziliyor Yüreğim ayna sen aynadaki hayal Kutuplarda donuk yüreğim Isınacak bir alev bir duman arar Gözlerimi her kapayışımda Sözlere düğümlü kalıyor bakışın Düne razıydı daha öncesi yalan İçime attığım en deli fırtınam Sevdanla üşüyor yüreğinden Düşüyorum… Varlığına kapılmış Bir şarkı dinlerken yazdığım satırları Yine aynı şarkıyı dinleyerek siliyorum Bu yürek sevdi gerçek diyemedi Şimdi soluyor tüm maviler yeşiller morlar Üşüyor duvarlar sokaklar yıllar Bağdaş kurdum boynumu büktüm Seyrindeyim silik hatıraların Ne kalem var yeniden çizecek Ne çerçeve var içine alacak Tek bir söz var sonunda söylenecek Her cümlede her satırda duy şimdi Hoşça kal bedenim hoşça kal yüreğim…