Hoşçakal Sevgilim Şiiri - Tahir Sadi

Ben söz vermedim sendin hep çağıran
Kavlinde bir şüphe, bekleyişinde kusuru olmayanım 
Şayet demem, ihtimal tanımam,
bildiğimdin hiç tanımadan
Beklenilen, anlatamam bildiğimden başka bir şeyi
Kahvaltısı kaçırılmış sabah telaşıdır ekmek savaşım
Duraklar ve otobüsler, 
Yaşamak rızık izdihamında sarkık bekleyiş
Kefilimiz var bilirim elbet 
Bir hırka bir lokma taksiminden dönülmez
Sessiz bir koşu, kırgın buhran;
fazlasını düşlememek gerek 
Dualardan vergi alamıyor devlet, 
Hayali ticaret ve aşk yakalanmadıkça serbest, 
Kısır bir besmele açıyor tencereyi, mutsuz bir heves
Artık benzemiyoruz kendimize, 
Ne dersin bekleşelim mi sessizce 
Sevgilim
Neler bitmediler, kimler kalmadılar, 
Hep olmazına itildim tutkuların
Caddeler ışıl ışıl, istiklalde ayyaş mutlu, Süleymaniye'de mümin dertli
İçimize bir kurt düştü, kimlikler karıştı 
Güvenlikçiler bağırıyor lütfen sıraya girin
Hesabı severim işim bu hak geçmesin
İrsaliyeleri saklayın faturalar kesilmedi,
Vaiz maaşı hesabına yeni yatmış ve uyarıyor
Sımsıkı tutun dualarınızı usanmadan kabulünü bekleyin
Düşünüyor insanoğlu insan, 
Bilmiyorum kim gönderecek gelen kutusu bomboş
o halde gereksizlere bakmaya gerek yok
Bu gece şimdiden üzüleyim belki sabah erkenden gelebilir
Şüphe her şeyi bitirir, artık anlaşıp küselim. 
Belki yanlış anlaşılmıştır en baş başlangıç
Yanıltmışsındır, aldanmışımdır,
Umursamışımdır, umursamazsındır, 
Bilmiyorum, sevgilim
Şüphem yok senin kadar
Ben kendimden eminim, en doğru haliyle kalbimi şüpheden esirgedim
Artık seni anlamayacağım, 
umurum neyse orada da olmayacaksın
Seni orada herkesten daha uzakta tutacağım
Bir iskelet bekliyor burada, telli duvaklı bir dünya
Kemikleri simsiyah odun kömürü
Sesleniyorum hey kim var orada
Ötesi daha ıssız ve solgun bir kuyu
Kimliksiz bir buluşma, travma ve sancı baş başa
Koridor maratonunda yılmışım, kapıların hepsi kapalı, 
Ev sahibi kalmamış kiracılar sokaklarda
Ey uykusuz, düşsüz, soluksuz hayal
Ensemdesin,
içimde ve her ücra yitimimde kan sıcaklığımda
Uzanamadığım hiç ve içinde kaybolduğum şu her şey, 
Sevgilim.
Yıldım, bıktım hatta tiksindim
Bir sanrı, her endişem ve umudum olmandan sıkıldım
Seni yeniden öldürerek baştan yaratıyorum kendimi
Artık sağım açık solum açık önüm arkam her köşe
Saklan dilediğince,
Elma ve armut demem
Yarın ilk gecem, hoşça kal sevgilim.