Hoşçakal Memleketim Şiiri - Ensar Cevval

''Bir şehrin öyküsüdür
çorak toprakların yazgısı anlatacaklarım.''

Yamalı pantolonların yırtılmış yanlarını
saklarken, belki de yaşamlarımızda giz kalan
ufak tefek utanmalarımızdı.
tuttuğumuz ellerin, bakıştığımız gözlerin gizeminden.
hep utandık, ilk kez aşık olmuş gibi
Hep, kapı diplerinde oturttuk, bakire düşüncelerimizi
seni de öyle bırakmadık mı
seni de öyle sevmedik mi memleketim
orada, bir köy var uzakta dan daha uzak
çorak topraklı memleketim.

Çırılçıplak dağlarında büyüyen otlardan
daha fazlasını bilen var mıdır, yeşillik diye
bülbül ötüşleri sandığımız Sığırcık,
bir de Karga, İbibik ötüşleriymiş meğer;
her yangın nöbetleşe yakmakta tenimizi
her yağmur özümüze katmakta bir parçamızı
kışın uzun soğuklar, yazın kısa güneş
yüzümüze düşen parlaklığın düşmanları

Memleketim..!
Uzaktan bakınca çorak bir arazi parçası;
ne verebilir diye düşündüğüm anlarda
çocukluğum, ellerimden tutup koşturur dağlarında
ilk adım atışlarımı, ilk seslenişlerimi duyduğum an
ilk yaralarımın, ilk kanayışlarını sakladığını fark ederim
ne annem, ne babam bildi aramızdaki sırrı
ne ilk masum öpücüklerimi anlattın
ne de ilk kavgalarımı...
Şimdi, geriye dönüp de baktığım zaman
içimden büyük bir parçayı geride bırakmışım
bu umursamazlık ne ilk, ne de son olacak biliyorum;
mutlaka bir gün görüşeceğiz
sen, beni göreceksin de
ben, seni görebilecekmiyim onu bilmiyorum.
hoşça kal anılarımın kutsal bakiresi,
hoşça kal çocukluğumun kutsal abidesi,
hoşça kal benim hafızasız, dilsiz memleketim.

Temmuz 2002 Van Havaalanı