Hoşçakal Meçhul Sevgili Şiiri - Çay Şairi

Bir yar sevdim uzak hayallerimin sessiz sokağında
Onu severken gizlice beni sevdiğini sanırdım ve avunmuşum yıllarca!
Sevmek eksik kalır okadar yorulmalara, o kadar uykusuz gecelere
Yüreğimde açtı en güzel çiçek desem; bilmem ki gül mü yoksa lale
Onun beni anlayabileceği hatta sevebileceğini umarım geçmişin kararan yüzünde
Yüreğime işlerken nakış nakış sevgisini hissedemedim
Sonradan anladım aşkın diğer yüzünün acı çektirmek olduğunu
Hem de sinsice.
Ne yazık ki öyle oldu ve en güzel hayallerim ağardı ve soldu.
Bu işin içinde özlem duymak yeniden sevebilmek çok zordu.
Fakat inadına ya; zaman bana hep seni sordu.
Neden, niçin, en son değdi mi diye
Cevap veremedim zorlandım beynim algılayamadı bir an olup biteni
'Ama çaresiz kaldım' deyince vurdu suratıma elimden kayıp giden senelerimi
O an anladım ki boşa geçmiş zaman ve seninle hayalde olsa beraber olmam
Üzüldüm hatta dövündüm ama ne fayda!
Tren kaçmış hatta sapmış başka raya!
Bin pişman baktım arkadan baktım ki benim gideceğim yolla ilgisi yok bu trenin
Anladım sonunda asıl Leyla’m sen değilmişsin
Lakin mazi beni hep hırpalıyordu yüzüm utançtan kızarıyordu
Dudaklarımı ısırdıkça dudağım içim kan ağlıyordu
Mavi düşlerimde artık sen yoksun meçhul sevgili
Artık sana hoşçakal demek gerekti
Bildim ki sevilmesi gereken O
O'dur perde arkasında en yüce sevgili
Öyle bir sevgili ki;
Eşi yok, benzeri asla olmaya bir ve ebedi!

Çay Şairi