dun kendım ıcın bazı seylerden vazgectım... ya da vazgecmek zorunda kaldım desem daha ıyı olacak..cunku ben kendım ıstedıgım ıcın deıl..CAN yerıne koydugum bırı benden vazgectıgı ıcın vazgectım sımdı anlatsam nelerden vazgectıgımı ınanamazsını cunku ben bıle ınanamadım....
ilk once ellerinden vazgectım..hanı bır zamanlar tutmaya kıyamadıgım usul usul korka korka tuttugum ellerden..vazgectım kendım ıstedıgım ıcın deıl...CANIM öle ıstedı..bende CANIMI dınlerım bır zamanlar CAN yerıne koyudugumu dınledıım...
sonra bakyama doyamadıgım gözlerden vazegectım...hanı hep bakmaya doyamadıgınız gözler varya işte ben o gözlerden vazgectım BIKTIGIM ya da ISTEMEDIGIM ıcın deıl sadece CAN yerıne koydugum CANIM vazgectı dıye vazgectım...usulca korkarak...
kısa bır ara sonra.... dudaklarından vazgectım hanı karsınızda onun sızınle konusmasını sağlayan o dudaklarından vazgectım...ısteyemeyerrekte olsa vazgectım...yıen ben ıstemedıgım ıcın deıl CAN yerıne koydugum CANIM ıstemedıgı ıcın vazgectım...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
