zaman bitiyor… hayat bitiyor… üşüyorum… kelimelerim sahte mutlulukları terk etme çabasında… sözcüklerim donuk, hüznü giydiriyorum üşüyen kalemime…
kapatıyorum gözlerimi… tek tek takılıyor ayağıma serzenişlerim… acılarım…
açıyorum gözlerimi bugünden başlayarak… ağlıyorum… aldanışlarımı, iç çekişlerimi yerleştiriyorum gözlerime…
ve baktıkça bana gülen gözlerine harf harf sevdayı işliyorum… seni seviyorum diyorum ve bu yüzden varım… ama yarımım… notası çalınmış şarkıyı çalıyorum… sözleri eksik… sesini içime akıtıyorum… söylesene hangisiydi bizi çağrıştıran şarkımız… işte o eksik parçayı arıyorum…
anlıyorum ki; hayallerden türettiğim ve asla yaşayamadığım bir sevgili uyuttum yüreğim de…. bu yüzdendir ki; bu sabah derin bir uykudan uyandım… seni bu kadar yakınımda yada uzağımda ararken neredesin… ben neredeyim … neredeyiz sevgili….
artık sana şiirler biriktirmekten vazgeçtim… sessiz harflerle konuşmayı kendime arkadaş bildim… hayatı tekrardan kaldığım yerden yakalama çabasındayım…
ve… yeni bir hayata başlarken, yarınlarıma merhaba derken sana tek sadece tek bir sözüm var…
hoş çakal…
hoş çakal her şeyim….
23.12.2008(A)
Şafak KocabıçakKayıt Tarihi : 8.11.2016 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"hoşça kal"
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!