Hoşçakal Gözümün Nuru Şiiri - Aa Filius

Sensiz de güneş doğar, dünya dönermiş.
Anladım.
Yokluğunda kendimi cehenneme sakladım.
Her sabah içimde bir umut uyarsa da,
Yetmiyormuş meğer güneş bir günü ağartmaya.
Alışıyorum yokluğuna, mesela;
Masada ki resmine bir süre bakabiliyorum artık,
Ah o bakışların hala yüreğimi deliyor.
Dayanamayıp kapatıyorum sonra..
Seni yüz üstü bırakmak için değil,
Resmine bile bakacak yüzüm olmadığı için kapatıyorum.
Bir tek kelime, ismin; dudaklarımı zorluyor.
Boğazımda bir yumru, dudaklarım titrek,
Çıkmıyor adın ağzımdan..
Zihnimden geçenler beni boğuyor.
Şimdi avuçlarını, hangi el dolduruyor,
Saçlarında esen yel kimin nefesi,
Kulağına hangi ses sevdayı fısıldıyor.
Bilmem;
Belki bir kuruntudur sadece kuruyorum.
Susuz çiçekler gibi soldukça, soluyorum.
Son sahneyi hatırlatan kabuslar görüyorum.
Öyle güçsüzüm artık düştükçe düşüyorum.
Kapıdan öyle mutlu, öyle rahat çıkmıştım.
Çıkarken söylemiştin hayalini yıkmışım.
Ne dedinse çekiyorum sıkıştım dört duvara.
Ellerimle yıktığım hayatı yaşıyorum..
Sigarayı azalttım iki pakete düştüm.
Zaten istesem bile artık içemiyorum.
Bir nefes alıyorum, sonra sigara bitip parmağımı yakınca,
Düşten uyanıyorum..
Hayalini yıkmıştım, kâbusta yaşıyorum.
Gözlerinle çizdiğin sınırı gurbet saydım.
Kesin dönüş olmayacak sonunu biliyorum.
Hoşçakal gözümün nuru, öldükçe ölüyorum