Hoşçakal Ey Sevgili Şiiri - İsmail Usluer

yalnızdım, ayrılıktı en acısı
sonuna koyamadığım noktalardı
kifayetini yitiren cümleler
bir salı günü ve öğle saatleri
suretini hafızama kazıdığım son günün eseri
bak gözyaşlarımın izleri
ne kadar acı değil mi
iç burkan mide bulandıran bir ayrılıkmı demeliyim
yoksa kazandığın zafer mi

ben hala seni içimde taşırken
unut diyenlerin katili oluyorum kendimce
gözlerinin değdiği tenimi hangi gözler beslemeli
hangi mavide boğulmalı bu beden
ötenazi istiyorum kentin tam ortasında
ve koca bir etiket “sadece sevdi” yazan

satır aralarıma seni sıkıştırıyorum her seferinde
yalnızlığımı virgül ayrılığı nokta yerine koyarak
ve karamsarlığımı kenar süsü yaparak

kısa uykularımda uzun ölümlere gidiyorum artık
her gece daha fazla daha fazla yaklaşıyorum sırat’a
ve şimdi
oltanın ucundaki yüreğimin çırpınışlarını izle
gözlerindeki o maviden çıkarken nasıl hayat kaybettiğini

hoşçakal ey sevgili…