Hoşçakal Diyemiyorum Şiiri - Neşe Turhan

Arayıp sordun mu beni
Ne yapıyorum
Sensizlikte halim nasıl diye
İyi be canım ne olsun
Her gün bir öncekinin aynı
Her yıl 365 gün sensiz
Aynı günde nefes almıyor
Aynı yılı solumuyor diye kahretmekle geçiyor günlerim

Yo üzülme
Ben iyiyim
Eskisi gibi ağlamıyorum yokluğuna
Nedendir bilmem kurudu gözyaşlarım
Ha sanma ki seni aramıyor özlemiyorum
Sadece umudum kalmadı artık
Oluruna bıraktım her şeyi
Hayat neden böyle diye sorgulamıyorum
Yine aynı acılardayım
Saatler yine sensiz çalıyor
Yine hiçbir yerde yoksun

Anlayacağın ben yine aynı benim
Ve hala yazıyorum
Artık gülebiliyorum da
Ama neye biliyor musun?
O çok acıttığın yüreğime
Beni sensiz bırakan kaderime
Ama olsun
Önemli olan gülmek değil mi?
Sen öyle derdin ya
Ağlama gül hep

Ama bilmediğin bir şey var
Ben gözyaşlarımı göstermeden de ağlayabiliyorum
Öğrendim onları saklamayı
Acıyı saklamayı da öğrendim
Bir tek yokluğuna alışmayı öğrenemedim
Hala güneş senle doğuyor
Ve hala bir yıldıza sen diyorum
Kimse duymasın olur mu canım
Deli zannederler sonra beni
Zaten herkes bir tuhaf bakıyor artık bana
Belki de haklılar bir tuhafım
Bak yine seninle konuşmaya başladım
Aslında seninle konuşmayı hiç bırakmadım ki
Ama bunu kimseye belli etmedim
Hatta sen bile bilmiyorsun
Nasıl hala saniye saniye senle yaşadığımı bilmiyorsun
Şimdi öğrendin ama sen yinede bilmiyormuş gibi yap
Sen bilme ki
Ben rahat yazayım olur mu canım

Bazen gerçekten delirdiğimi düşünüyorum
Seni yanımda hissediyor
Hatta görebiliyorum bile
Beraber adımlıyoruz yolları
Öyle ki
Gün boyu hiç ayrılmıyorsun yanımdan
Ayrılmıyoruz

İşte böyle canım
Günler aylar geçiyor
Ve ben her yeni bir yılda yokluğuna kahroluyorum
Yeni bir yıl yeni bir umut olmuyor ne yazık ki
Kader böyle imiş
Buymuş alın yazım deyip
Ben yine suskunluğuma geri dönüyorum
Hoşça kal demiyorum sana
Diyemiyorum…

Neşe Eser Turhan
14.08.2011