Hoşçakal dediğim şehir Şiiri - Dağlar Öz ...

Özgürce uçmaya engel
Kuşun ki bir zalim kafes
Benim ki bir lahza nefes
Çok istedim ama gidemedim
Çağırıyor beni dergahına
Hayalimdeki o şefkatli ses
Yaptı yine yapacağını
Beni buralara bağlayan şehir
Muhtaç oldum samimiyete
Bu çileli ayrılık gecesinde
Haram etti bana gülmeyi
Sensiz nefes alamadığım şehir

Eteğinden tutunmak için bile
Tırnaklarınla yarman gerek
Bir şeyler başarmak uğruna
Boğazından sıkman gerek
Atılırsın bir anda kurtlar sofrasına
O benim çok şeyi başardığım şehir
Garibanlara yüktür kancık geceleri
Günahkar gecelerinde bir başka hüzün
Bekle sabahı güneş birazda bize dönsün
Bizde yaşayalım o muhteşem güzellikleri
Nadidedir laleleri sümbülleri gül bahçeleri
O benim kavgamda yenik düştüğüm şehir

Ümit diye ne kalmışsa içinde
Kırar döker yakar o çok acımasız
Gelecekten habersiz sevgisiz
Avare gönüllerin celladı
Hüznü çok sevdası hoyrat ve kaygısız
Bir zamanlar yaşamayı düşündüğüm şehir
Bırak güzelliği rüyalarda kalsın
Ona kıyamazsın ama o sana çabuk kıyar
Vefadan yoksun ve günahkar
İnsan ona bir kere geç kalır
O bir kindar, intikamını her zaman alır
Unut her şey için çok geç artık
İstanbul benim hoşçakal dediğim şehir