Hoşcakal Çocukluğum Şiiri - Sevda Çay

Unutamazsın geçmişini bazen hatırlamak istersin bir taşını bile unutamazsın ne izler bırakmışındır Dönüp arkana baktığında neler yaşamışındır senden başkası anlayamaz bunları anlayamaz
Ne çok sevmişindir, oynadığın oyunları, arkadaşlarını, cakıl taşlarını, birer anı gelir gözüne
Düşünürsün eskiyi yaşadığın mahalleni yaşadıklarını, kaybettiklerini,hepsi gözünün önünde birer birer canlanı verir.

Sevinçle üzüntüyü bir yaşarsın hayat gözüne başka gelir artık düşündüğünde ey gidi eski günler dersin sevdalar bile bir değişik gelir sana nasıl sevmiştim dersin ne çok seversin o zaman düşündükce İçin acır tıpkı benim gibi..! ! ! ! !

Yaşadığım mahalleme yıllar sonra gittim sokak lambası aydınlatıyordu etrafı içimi saran korkuyla heyeceanla dizlerim titriyordu.
Sanki hala o mahallemde yaşıyordum,çoçukluğuma dair ne varsa gözümde canlandı kaybettiklerim, yitirdiklerim, sevdiklerim, hepsi tek tek gözümün önünde canlandı ama ben,ben orada olmalıydım.

Şimdi büğüdüğüm çocukluğumun gectiği evde olmalıydım neler yaşamıştım evimizin Işığı yanıyordu Kim bilir kimler oturuyordu ne sevinçler yaşadılar ne üzüntüler yaşıyorlar
Mahallem bana aitti ben olmalıydım şimdi burada toprağına dokunmalıyım sek sek oynadığım Taşlarım Olmalıydı asma katımız bile duruyordu değişen çok şey vardı etrafıma baktığımda aslında
Komşularımız aynı yerinde oturuyormuydu acaba? yoksa gitmişlermiydi arkadaşlarım neredeydi Şimdi yüreğim içim yanıyordu neler yaşamıştım ben buarada kimseye anlatamazdım ne sevinçler ne Üzüntüler yaşamıştım burası benim mahallemdi

Bahçemdeki dut ağacımız duruyordu bir birine sıra sıra dizilmiş kömürlüğümüz vardı evet Kömürlüğümüz vardı o bile duruyordu yıkmamışlardı oysaki biz taşındığımızda yıkılacak diye bilirdik En çok onu,onu görünce sevindim ablamla sırasıyla kömür taşırdık evimize akşamın soğuk
Geçen kara kış için ne kavga ederdik çocuktuk işde şimdi o günleri hatırladıkca ağlıyorum ne garipdir O zamanda ağlıyordum. Keşke büyümeseydim keşke.! !

Benim çocukluğuma dair izler var yiğitirdiklerim var,asla unutamayacaklarım var içimi saran Özlem var o öğle bir özlemki ne başı var ne de sonu var sevdiğim iki insanı koca yürekle sevdiğim iki İnsanı ışıkları yanan evde kaybettim sanki oradaydı gitmemişlerdi oturuyorlardı.

Seslenecek gibiydi mavi demirli balkonumuzdan cıkıp haydi kızım eve akşam oldu diyecekti tamam Baba beş Dakka daha diyecektim ablam arkadaşlarıyla oynayacak fırsat bu fırsat diyecektim bende.biraz dahaoynayacaktım.

Sevdiğim yüreğimde sevgisi bitmeyecek asla unutamayacağım iki insan çok Özlüyorum çok derin izler kaldı bende insan hiçmi aklından beş Dakka silinmez malesef bende Silinmiyor çok özledim çocukluğumu burada geçirdiğim mutlu günlerimi

Ne garipdir evimizin ışıkları sönmesin dedim kalktım etrafıma baktım usulca,sesiz adımlarımla,arkama bakarak bahcemizden ayrıldım HOŞÇAKAL dedim kendi kendime yine gelecekmiydim acaba Ben gelecekmiydim HOŞÇAKAL mahall HOŞÇAKAL sevdiğim dut ağacım HOŞÇAKAL eskiye dair ne varsa HOŞÇAKAL..! !

ww.haberoturum.com