HOŞÇA KAL CANIM
Ahh…ahh… Bu koca şehirde
Kaldım yine yapayalnız
Dört duvar içinde…
Kadın, adamın gözlerine uzun uzun baktı, dudağına bir buse kondurdu ve ellerini usulca bırakırken;
-Hoşça kal canım dedi.
Yerinden kalktı, kapıya doğru yürüdü.
Adam arkasından seslendi;
-Canım..!
Kadın döndü sarıldı adama, gözleri dolmuştu ağlamamak için kendini zor tutuyordu, yüreğinde kopan fırtınayı, iliklerine kadar işleyen acıyı anlatmaya hiçbir sözcük yetmezdi, gitmek ne kadar zordu
ama onu o odada bırakıp gitmek zorundaydı,
ardından nasıl perişan olacağını, nasıl gözyaşlarını sele döndüreceğini biliyordu, gözlerine bakmaya cesareti yoktu. Sevdiği adamın ıslanan gözlerini görmeye dayanamıyordu, gördüğü anda, o da dayanamayıp ağlayacaktı, onun yanında ağlamak istemiyordu. Biliyordu ki… sevdiği adamı en çok üzen kendisinin gözyaşlarıydı.
Adam, kadının yüzünü avuçlarının arasına aldı öptü, -Seni çok seviyorum canım “ dedi.
-Biliyorum dedi. Bende seni çok seviyorum”
-Beni daha sıkı sar! Dedi adam
Kadın bütün gücüyle sıkarak sardı adamı
-Sanki bir daha görüşemeyecekmişiz gibi geliyor bana, çok canım yanıyor, bu kez hepsinden çok acıtıyor canımı senden ayrılmak.
Adam;
-Olmaz öyle şey, mümkün değil yine geleceğim, yine görüşeceğiz!
Kadın;
- Gideyim artık canım…Dedi
Öyle bir söyleyişi vardı ki, sevdiği kadının yüreğinin titreyişini en küçük hücrelerinde hissetti. Saçının telinden topuklarına kadar tüm bedeni sızladı. Yüreği en kızgın ateşlerde yandı sanki.
İkisi de fısıldayarak birbirlerine “Hoşça kal” dediler.
Kapı açıldı, kadın kapıdan çıktı, asansöre bindi, adam kapının aralığından gidişini izledi, elleriyle göz yaşlarını gizlemeye çalıştı.
Asansör kapısı kapandı…
Hoşçakal dediğinde
Son bir çırpınışla
Gitme..! Diyeceğim
Kal biraz daha
Biliyoruz ikimizde
Gideceksin çaresiz
Hiç olmazsa
Yarın erken gel diyeceğim
Yalvaran bakışlarımla
Sen gideceksin
Ateşli öpüşlerini
Teninin kokusunu
Sevdalı yüreğini
Bırakarak odama
Ardından kan revan içinde kalacak gözlerim
Yıkılacak yine duvarlar başıma
Gitmek daha zor der gibi
Kapanan kapının aralığından son kez baktığında bana
Kayıt Tarihi : 3.10.2007 21:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dört duvar, hayalin ve ben... İstesemde, anlatamam ki...
bu kadar hüzünlü yazma can....
ya da bu kadar güzel yazma...etkiliyor okurken...
ben bu şiiri alıp götürebilir miyim?
Hüzünlerle ve acı ile dolu bir şiir ve hikaye. Hüzünlerin hep yüreklerden uzakta olmasını diliyor kaleminizin hep yazmasını temenni ediyorum.
Saygılarımla
sizin şiirlerinizi okurken alır başımı giderim derinlere..duyguları vururum sırtıma..gözlerimde sessiz yağmurlarla hoşçakal sevgili dost birdahaki sefere görüşmek üzere...sevgiler yolladım kaleminize ve yüreğinize.
melek ayaz
TÜM YORUMLAR (26)