Hoşçakal Bendeki Sen Şiiri - Hasan Taş 3

Bildiğim tek şey olmayışın bende.
Bir çok şey bilirdim oysa dünya seni bana döndürmediği zamanlarda.
Hayat yeniliklere açık biz yenilmeye mahkum.
Özgür değil aşkımız düşüncemiz dahası hiçbir şeyimiz.
Bir her şey olamadık hiçliğe övgü yağdırdık yağmurlarda...

Islandık ıslandım dahada boğuldum yüzüme vuran yağmurlarda.
Bir kaşık su içinde boğulmak varken güldüğüm yağmur altında boğuldum.
İnceden inceye kulağıma o şarkının sesi gelir bir son bu gidiş hadi sende koş bitir bizi.
Yenilmek sana değil aşka hatta göremediğimiz sevgiye yoksunluğuna yokluğuna.
Olmayış bir bu kadar olur hiç zamanında...

Son nefesimizi vermeden isteseler son arzumuzu kalmak varken yanında, bilemedik sevgili aşkı cahil tamamladık sen derim kurtulmayı istemek varken.
Sen demek de kolay değil artık sana.
Neyine geldim aşkının gözlerim bağlı kör mü? kor mu olarak yüreğine mi?
Terk et hadi pişman olmadın olmazsın olamazsın...

Utanmak bu kadar mükemmel iken okyanus derinliği kadar utanmadın.
Hani ceviz kabuğu kadar değildin ya yüreğimde.
Artık ceviz kabuğu kadar değil dünya nimeti, cehennem odunu kadar bile değilsin artık yürek yakan kalbim emrinde...

Sus hadi dahası etmedi bende bir kelime yazamadın susturamadın yüreğimi bırak kelimesiz kalsın.
Bak gördün mü işte bir aşk nasıl kör eder gözleri.
Nasıl bağlar dilleri konuşamadan bak işte gördün mü?
Nasıl oldun böyle bir harf edemedin oysa bir hayat yetecek kadar harfin varken.
Bir cümle içinde bile olamadık sen oldurmadın ''bizi'' öldürdün.
Bak işte gidiyorsun bu da benden sana kıyak olsun bir cümlede buluşalım.
Ben aşk iken sen meşk oldun artık bir son söz kadar kaldın al bu da benden sana olsun; hoşçakal bendeki sende...