Hoşçakal Şiiri - Emrah Erdim

Bir akşam üstüydü ki lanet olsun,
tüm gözyaşlarımı bıraktım hiç sevmediğim odada.
Gözyaşlarımla aktı hayatım,ruhum,kanım.
Bir efsane bıraktım hiç sevmediğm karanlık odada.

Son söz bekledim gitme terk etme diye
Seni seviyorum diyerek aldı bedenimi,
zehir doldu ciğerlerime ağladım.
Ne olurdu ciğerlerime vanilya dolsaydı?

Dur! yavaş çek demir kapıyı ses çıkmasın,
Arkanda bıraktığın can hiç gitmedin sansın.
Dann...Yürüdüm dizlerim titreyerek,
Gökyüzü dahi bana ağladı.