Hoşçakal Şiiri - Burçin Çelik

Yine kâğıt ve kalemle senden dertleştiğimiz bir geceden yazıyorum
bugün ne oldu biliyor musun?
ilk defa sana yuva yaptığım kalbimden koptuğunu hissettim.
İlk defa sensizliğin acısını kabul edip seni sevmekten vazgeçtim.

keşke her şeyin güzel olacağına dair içimde biraz umut bıraksaydın.
ama beni o kadar küstürdün, o kadar üzdün, o kadar hayal kırıklığına uğrattın ki..
keşke ilk elini tuttuğum sokağın tavanına assaydın.
oysa biliyor musun
benden canımı istesen neden diye sormadan verirdim
ama sen bir nedene bile ihtiyaç duymadan canımı defalarca yakmayı seçtin
keşke anlasaydın.

İlk günler sana fazlasıyla öfkeli ve kızgındım
ama günler geçtikçe yeni bir can acısı ekledikçe sen kalbime
kırgın bile olamadığımı farkettim.
Yani anlayacağın seni kuşlar gibi özgürlüğe terkettim
Bizi saramadığın o kanatların kırılsın diyemiyorum yine de
Sadece uçup gittiğin her yer sana gurbet olsun dilerim.

Babam da böyleydi biliyor musun
Bir kere bile sağlam tutmadı elimden
Kötü bir çocuk da değildim oysa
Bana vurduğunda canım çok yanardı
Odama geçer sessiz sessiz ağlardım
Ben bile ağladığımın farkına varmazdım
Peki kötü bir çocuk değilsem babam beni neden hiç sevmezdi anlamazdım
ipi olmayan bir uçurtma gibi büyüdüm ben
Bütün babasız kızlar gibi
Ağacından kopmuş bir yaprak…
Gölgesiz öylece..
Eli tutulmazmış bizim gibi babasız kızların
Bunu da sen hatırlatmasan hiç hatırlamazdım.

Bu yüzden bütün sevmeyi bilmeyenler bize dadanır
Babasız kızlar uçarım sanar bulduğu ilk gökyüzünde
Uçamaz ama kanadı kırık olduğundan yere çakılır
Ellerimizi kenetleyecek sağlam bir el bulamayız biz öyle
Yakılacak bir şey bulunmazsa ilk fırsatta bizim hayallerimiz yakılır.

Gittim diye bana kızmaya hakkın yok
Gitmemek için yalvardığımı
Çırpındığımı
Haykırışlarımı hatırla…
Duymadın beni hiç anlamadın
İnsan hiç durduk yere evini terkeder mi?
Terketmez.

Bugün bana bundan oldu işte
Göğsümde koca bir taşla uzun uzun düşündüm seni
Hoşçakal gülüşünü kendime nimet saydığım
Hoşçakal sakallarının her teline bir şiir astığım
Hoşçakal bizi bitirdiğin yerde…

Burçin Çelik