Hoşcakal. Şiiri - Salihdogan Salih Doğan

Ölüyorum, bir tabut getir birde sal.
Artık mutlu ol, kalmadı bende hal.
Kimseler etmiyorki derdimi sual.

Bu nasıl sevmek, dertlerin cümlesi benim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.

Bende hal kalmadı, sende vefa.
Ne ülfet oldu bu aşkta, ne sefa.
Her gecem ızdırap, her günüm cefa.

Nedir benim senden çektiğim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.

Aşkın girdiği gönülde, ne haya kalır ne iffet.
Ne senlik benlik ne nefis, ne izzet.
Bunca cefaya karşılık, bir yudum lezzet

Yoksa eğer nedir senden çektiğim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.

Senin için nelere alıştım, kimlerle barıştım.
Aşkın deniz oldu, ırmak olup karıştım.
Tutamadım gözyaşımı yağmurla yarıştım.

Sendin aşkının zehrini içtiğim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.

Bakıp, bahar gözlerinle beni kandırdın.
Zavallı gönlümü narına yandırdın.
Ateşlere atıp ızdırap bahr'ine daldırdın.

Sevmek buysa nedir senden çektiğim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.

Bir yarım sende kalıyor çekip giderken.
Ellerim titriyor bu şiiri yazarken.
Yanıyor yüreğim sana hoşcakal derken.

Ey yaar yeter senden çektiğim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.

Bu olmalı kara sevdanın zuhuru.
Rabbim, çıldırtma aklımı sen koru.
Meğer sevda şiiri yazmakmış en zoru.

Yeter artık senden çektiğim.
Ben gidiyorum hoşcakal sevdiğim.
Ben ölüyorum hoşcakal sevdiğim.