Hoşçakal Şiiri - Mine Kırelli

Doğduğum gün tutunduğum o ışığı yitirdim gözlerinde,
işte o duygunun kefenden soğuk örtüsü altında söylenmemiş şiirler, ağıtlar yazıyordum sana dair..
Oldum olalı, kanım böyle ısıtmadı gövdemi, nabzım hiç böyle atmadı..
Bir milyon kuş, ezgisini şakır yalnızlığın dallarında gönlümün..
Bu ses!
Delirtecek beni..
Yok yok bir çaresi vardır elbet,
Ölüm bile bu kadar koymaz adama..
Sensizlikten tükeneceğim..
Gece,
Sen ve ben,
Büyüdükçe büyüyen hasretim
Düşlerimi bile karartacak kadar zifiri karanlık
Üstüne bir de seni sevmelerim,
İlle de seni sevmelerim..
Ve bir de düşünce aklıma gözlerin, ölmekten başka birşey gelmiyor içimden..
İnsanı yaşamaktan alıkoyan sevdalar, dem tutar kuytularında ömrümün...

Hoşçakal!
İlk yenilgim..
Hoşçakal!
Çocukluğumun masal prensi..
Hoşçakal!
Yedi çöl öteden,yedi kat yerden, gökten,
Sana atışı yüreğimin..
Bir gök gürültüsü gibi düşecek gecelerine..
Gözlerin artık beni aramasın,
Sadece ağla sevdiğim..
Unutma ki
Gözlerinden benim için dökülen her damla yaşla beraber,
Yeniden doğup düşeceğim avuçlarına..
Sakın gözlerini kapama..