Hoşçakal Şiiri - Hakan Çetingül

Hoşçakal sesi çınladı..
Ağlak keman nağmesine terkedilmiş
Issız bir gecede...

Hoşça kal saklıydı
Şarjörüne veda sürülmüş
Hüzünlü birkaç hecede..

Dönecekti bir gün elbet
Sözler verilmişti yaşanmışların
her anına...

Tutunmuştu sevdaları
Bir tambur telinden dökülen
Hüzzam makamına...

Ve son kez
Hoşça kaldı
Gidişine sallanan ele bakarak.

Sonrası mı?

kayboldu ufukta
Uğrunda atan bir kalbi
Ardında bırakarak.