Hoşçakal yerine,
Seni özledim dedim.
Yaman çelişki,
Adı aşk.
Gelemem,
Uzaklardasın,
Ya da ben uzağım sana.
Ardından üç büyük dalga.
Sert rüzgarlar da.
Ne yaman ne anlam…
Karşımda yüksek iki kule,
Güneş değdi birine,
Beyazlara büründü şehir,
Pusu da silindi şehir.
Hep böyle değil mi hayat,
İyi olduğunda vuruyor tokat.
Bak! Vapur da eşlik etti,
O dünyalar doldurduğu sesi.
Hani yerken düşürdüğün fıstık,
Almaya çalışsan da,
Oluyor yerde bulamaç.
Şimdi ben,
Oldum sevda dilencisi.
Bir martı olsam deryada uçsam,
Hiç durmasam rüyaya dadansam,
Yine de sever miyim?
Bir rüzgar olsam gönüle aksam,
Hep dolansam tozunu uçursam,
Yine de sever miyim?
Bir dalga olsam kıyana vursam,
Her hevesle yüreğin çarpsam,
Yine de sever miyim?
Artık yazın sonu,
Bitiyor umut yolu.
Önümüz bahar ama sonbahar,
Düşecek fıstıklar, kim toplar?
Ay! Kırıntı güvercinim,
Geldi şimdi o toplar.
Kayıt Tarihi : 25.12.2022 17:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İzmir Kent Ormanında bir yaz sonu, yeşil doğa ve maviler bir arada.. Ve gönülden dökülenler..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!