Hoşçakal Şiiri - Elif Yalçın

Bugün kalan tek kanadımı da kırdılar.
Artık özgürce uçamayacağım göklerde...
Bugün olan son umudumu da aldılar benden.
Kimsesiz kalakaldım şu yabancı dünyada.
Göklerde özgürce salınamayacağım.
Denizin dalgalarıyla dans edemeyeceğim.
Bugün son kez baktım yarin gözlerine,
Tüm umutlarımı yüklercesine...
Ve tek bir damla yaş vardı gözümde,
Geçen tüm yıllara, tüm yaşananlara inat,
Sadece tek bir damla yaş aktı gözümden.
İşte bugün söndü bütün fenerler.
Şimdi çığlık çığlığa susuyorum.
Tüm haykırışlarımı içime gömdüm.
Senin bilmediğin bir iklimde,
Bilmediğin bir tarihte gidiyorum.
Herşeyi sana bıraktım giderken,
Zaten hiçbirşeyim yoktu.
Sadece ben ve yaralarım...
Hoşçakal;hüznüme ortak edemediğim,
Hoşçakal; kendimi sevdiremediğim...
Hoşçakal...