Hoşçakal Şiiri - Nuh Karaaslan

Ayın hareketlerindendir gel-gitlerin ...
Gök gürültün, sağanak yağışların,
Zelzelen, yer çekimin ve hatta tüm çekimin...
Sana karşılık aflarım zeytin gözlerine kelepçeli oldukça,
Tutsak zaaflarım, açılmamış karanfil kokulu zarflarda...
Hoşçakalı telaffuz ederken aslından yansıma güneş, özbeöz geceye durmuştu.
Yarıma cezalı ay karanlık, tek yüzüyle, makbere selam!
Gündüzlerin içinden sabahlar,
Sabahların içinden de kuşluk vakitleri alınmıştı...
Ki
Yağı alınarak suyla karıştırılmış sütler gibi, kesik kesikti bakışların...
Öylesine soğuk ,
Soğuk!...
Öylesine sabit, 
 Sabit!...
Bil-a uzaklara odaklı...
Bakışlarının nabız atışları sayılamayacak kadar azdı, fişi mi çekmiştin?
Yıldızlar hiç ortada yoktu, ay yüzünde...
Nerdeydiler?
Doğru ya,zor olandı sadece hoşçakalın telaffuzu ...
Ve bazen yıldızlar görünmezdi...
Çünkü;
Yıldızlar görünmezlik iksirini dünden almıştı....
Ve sihirli olan sözcük;
Hoşçakaldı...